മനസ്സിൽ കിനാവ് കണ്ട ലോകത്തെ തേടി നടന്ന നാളുകൾ അന്യമായി തുടങ്ങുന്നു . ഇരുണ്ട മുറിയിലെ കോണിൽ സ്വയം പഴിച്ചു കഴിയുന്ന നാളുകൾ , ഇന്നലെകളിൽ എല്ലാ വേദനയെയും മറക്കുന്ന യാത്രകളെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു ,

വെറുതെ ഓർക്കുന്നു. കാലം, വല്ലാത്തൊരു പ്രതിഭാസം തന്നെയാണ്. തനിച്ചായ ബാല്യത്തിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ എന്നും ആ മുഖം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. ഒരുപക്ഷേ എന്നെക്കാൾ എന്നെ അറിഞ്ഞ മറ്റൊരാൾ. എന്നിലേക്കുള്ള ദൂരം എത്രയെന്ന് തിട്ടമുള്ള ഒരാൾ.  

ജനിച്ച് , ജീവിച്ച് തുടങ്ങിയത് എങ്ങനെ എന്നത് മനസ്സിൽ വെറുതെ ഓർത്ത് പോകുന്നു. വെറുതെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്ക് പിന്നാലെ പാഞ്ഞ്‌… ഒടുവിൽ ഒറ്റക്കാകുമ്പോൾ… ജീവിതം വല്ലാത്തൊരു സംഭവം തന്നെ…   Depressed ! 😢😢😢😢😢

രാത്രിയോട് വല്ലാത്തൊരു ഭയം തോന്നി തുടങ്ങിയിക്കുന്നു. എനിക്ക് ചുറ്റിലും ബാല്യകാല സ്മരണകൾ നിഴലിക്കുന്നു.. എന്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ എന്തിലേക്കാണ് ഓടുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ഒട്ടും ശാന്തമല്ലാതെ ആയിരിക്കുന്നു, നഷ്ടപ്പെടലുകളെ കുറിച്ചുള്ള ആവലാതിയല്ല, ഒറ്റക്കാകുമ്പോൾ എന്നെ

ഒരു ജീവിതം അതിൽ അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ പറഞ്ഞു പോയ വാക്കുകളിൽ കുരുങ്ങി കിടക്കുകയാണെന്ന് തോന്നും, സ്വന്തമായി എങ്കിലും വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ എല്ലാവരോടും ഉള്ള വാക്കുകൾ പാലിക്കുന്നു , കാത്തിരിക്കും എന്ന വാക്കിനേയും , ഒരിക്കലും ആ

കാത്തിരിപ്പുകൾക്കും പ്രതീക്ഷകളുടെയും അവസാനം എങ്ങനെ ആയിരിക്കും എന്നത് എന്നും ചിന്തയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതാണ് , സർവ്വവും ശുഭമാകുന്ന ദിനം. ആ ദിനം വന്നെത്തിയിരിക്കുകയാണ് . ഇന്നിൽ അവർ ശാന്തരാണ് , മനസ്സിൽ സമാധാനം അലയടിക്കുന്നു .

ശിവരാത്രി , വല്ലാണ്ട് ഓർമ്മകളും ഇഷ്ടങ്ങളും ഉള്ള ഒരു ദിവസം, ഇന്നും കാതിൽ ആ നാദം. ശിവസ്തുതി പാടി മനസ്സിൽ തന്നെ ഇടം പിടിച്ച ആ മുഖം .. കാത്തിരിക്കുന്നു ഇനിയും കാലങ്ങളോളം ,

എന്നോ കേട്ട ആ നാദം കാതിൽ മുഴങ്ങുന്ന രാത്രികളിൽ ഞാൻ ഏതോ ഓർമ്മയിൽ ലയിച്ച് ചേരുന്നത് ഞാൻ അറിയാറുണ്ട്… ഇന്നും ഒരു പേരിനപ്പുറം മുഖം നൽകാത്ത ഒരു വല്ലാത്ത കഥാപാത്രം …. ഇനിയും എത്രകാലം

കുട്ടീസ് , ആ പേരിനോട് എന്തോ ഒരു പ്രത്യേക അടുപ്പം, ഇഷ്ടം , നഷ്ടമാകുന്നു എന്ന വേദനയിൽ തേങ്ങിയ രാത്രികൾ അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും ഉണങ്ങാത്ത മുറിപ്പാടുകൾ ആയി മാറിയിരുന്നു.. ഇഷ്ടങ്ങളോട് എന്നും നീതി

നുരഞ്ഞു പൊങ്ങിയ ഗ്ലാസ്സിന് മുമ്പിൽ ഇരുന്ന് വീണ്ടും ആ ഓർമ്മകളിലേക്ക്, അന്നൊക്കെ വീടെത്തിയാൽ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു വേഗം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ ഉള്ള ആവേശം ആണ്, എത്ര വേഗം ആ ആൽചുവട്ടിൽ എത്താൻ കഴിയുമോ അത്ര