Month : March 2021

ഞാൻ തേടുന്നൊരാൾ അറിയുന്നു പോലും ഉണ്ടാകില്ല ചിലപ്പോൾ ഞാൻ ഈ രാത്രിയും അയാളെക്കുറിച്ചോർത്ത് ഓർമ്മകളിൽ ലയിച്ച് ഇങ്ങനെ കുത്തിയിരിപ്പിൽ ആണെന്ന്. വെറുതെ , അറിയുവാൻ വേണ്ടി എന്റെ വാക്കുകളെ അറിയുന്നു എങ്കിൽ കേൾക്കുന്നു എങ്കിൽ...

ഏറ്റവും പ്രിയമോടെ വാങ്ങിയ ചേല നൽകുമ്പോൾ അതുടുത്ത് അരികിൽ മന്ദസ്മിതം തൂകി നിൽക്കുന്ന നാടൻ ശൈലികൾ ഒക്കെ പഴം കഥ തന്നെ എങ്കിലും , പിന്നിട്ട വഴികളിൽ പലപ്പോഴും പ്രായത്തിന്റേത് എന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെട്ട ചിന്തകളിൽ...

ഒരു വാക്കിൽ കുടുങ്ങുന്ന ജീവിതങ്ങൾ , ഇന്നലെകൾക്ക് സമാനമായ നാളെകളോ , ഇന്നോ ഇല്ല . എല്ലാം ഇന്നലെകളാണ് , ക്ഷേത്ര മുറ്റം എന്നും ഒരു ഓർമ്മയാണ് വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഓർമ്മ. എനിക്കായും ചിലതെല്ലാം കരുതിവെക്കുന്നു...

തിരക്കേറിയ പ്ലാറ്റഫോമിൽ അവളെ പ്രതീക്ഷിച്ചു . ഇടയിൽ ഒരു പ്രളയവും കോറോണയും ഒക്കെ വന്ന് പോയിട്ടും എന്റെ പ്രതീക്ഷകൾക്കും ചിന്തകൾക്കും ഇന്നും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ല . കാട് താണ്ടുന്ന ചിന്തകളിൽ ഇടക്കെപ്പോഴോ ആ...

ഒരു അവസാന കാത്തിരിപ്പ് , എല്ലാം പറഞ്ഞുമാത്രം അറിയുന്നവരോട് ഒന്നും പറയാതെ ഒരു കാത്തിരിപ്പ് , ഒപ്പം കുറച്ച് നേരം … ആവോ… ഒരു വിളി പ്രതീക്ഷിക്കും …നാളെ എന്നത് വല്ലാത്തൊരു ദിനമാകുന്നു....

പ്രണയം എന്ന വിചിത്ര സത്യത്തെ മനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളിൽ മന്ത്രങ്ങൾ പോലെ തളച്ചിടപ്പെട്ടപ്പോഴും തളരാതെ നിന്നത് എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ ഓരോ സ്നേഹ സമ്മാനങ്ങളായി നൽകി തന്നെ ആയിരുന്നു . ദൂരങ്ങളെ പ്രണയിക്കുന്ന കാലത്തും മഹാമാരിയുടെ പേരിൽ...

ഇന്നലെകളെ കുറിച്ചോർത്ത് അയാൾ ആ മേശയിലേക്ക് കരുക്കൾ ആഞ്ഞെറിഞ്ഞു , വിളറിയ മുഖത്ത് നിന്നുംനിരാശയുടെ താടിരോമങ്ങൾ ഒട്ടും സന്തോഷമല്ലാത്ത ഒരു ഭൂതകാലത്തിന്റെ അവശേഷിപ്പുകൾ ആണെന്നതിൽസംശയം ഇല്ല. പിന്നിൽ നിന്നും ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് മദ്യം പകർന്ന് നൽകി അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി ഒരു കിഴവൻ ചോദിച്ചുഇനി എങ്കിലും മതിയാക്കിക്കൂടെ, കാലം എത്രയായി ഇങനെ തോൽവികൾക്ക്. അടിപ്പെട്ട് , തലയുയർത്തി ഒന്ന്നോക്കി . വാക്കുകൾ മുഴുമിക്കാതെ ആ കിഴവൻ ദൂരേക്ക്.  ആ ഇന്നും തോറ്റു. നാളെയും തോൽക്കും നിങ്ങളുടെ ആരുടേയും വീട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവരുന്ന പണം ഒന്നുംഅല്ലല്ലോ , ഒക്കെ ഞാൻ അദ്ധ്വാനിച്ചത്  , ഞാൻ എന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യും. ഇഷ്ടം പോലെ. എന്തോ ദൃതിപോലെ കുടിച്ച് ഗ്ലാസ് മേശയിൽ വെച്ച്‌ പുറത്തേക്ക് നടന്നു. റോഡ് അരികിൽ പാർക്ക് ചെയ്ത ഒരു വാഹനത്തിൽചാരി നിന്നു , വഴിയേ പോകുന്നവരുടെ മുഖത്തെ പുച്ഛവും കളിയാക്കലും ഒന്നും പുതുമയായി തോന്നിയില്ല.  തപ്പി തടഞ്ഞ് താക്കോൽ എടുത്തു കാറിന് ഉള്ളിൽ കയറി . ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ പിടി മുറുക്കി.  വാതിലിൽ മുട്ടുന്നു , ഉറക്കത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ ഓ  അവർ വന്നോ , എന്താ ഇവിടെ ആരേലും ചത്തോ ഇങനെകിടന്ന് ബഹളം കൂട്ടാൻ , തുറക്കാം വരുന്നു . നല്ല തലവേദന കതക് മലർക്കെ തുറന്ന് കസേരയിലേക്ക് തലകുനിച്ചിരുന്നു. തല പൊളിയുന്നു , വേഗം ഒരു കാപ്പി ഉണ്ടാക്ക് ! ഇത് ആദ്യം ഒന്നും അല്ലല്ല്ലോ ഇനിയെങ്കിലുംനിർത്തിക്കൂടെ , ഇത്ര കാലം എന്ന് കരുതിയാ ഇങനെ ! കാലം , അധികം ഉപദേശിക്കാതെ കാപ്പി എടുക്ക് , വീട്ട്ജോലിക്ക് വന്നാൽ അത് മാത്രം നോക്കിയാൽ മതി അല്ലാതെ ഉപദേശിക്കാനും നന്നാക്കാനും വരണ്ട,  ഇനിയെങ്കിലും ഇനിയെങ്കിലും , ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും അധികം കേൾക്കുകയും വെറുക്കയും ചെയ്ത വാക്ക്അതാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ആ തലവേദനയ്ക്ക് പുരട്ടുന്നത് എവിടെ , ഒന്നും കാണില്ല ആവശ്യത്തിന്….  തുടരും ...

അങ്ങനെ ഈ പകലും അവസാനിക്കുമ്പോൾ നിരാശ തന്നെ സ്വന്തമായുള്ളത് . ഒരുപാടങ്ങ് പ്രതീക്ഷിക്കും കാരണം ഇഷ്ടം എന്നത് മനസ്സിൽ അത്ര ആഴത്തിൽ . ചിലപ്പോൾ എങ്കിലും ഒന്നോർക്കില്ലേ എന്ന് , ചില ഇഷ്ടങ്ങൾ ഒരുപക്ഷെ...

വെറുതെ പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്നു . എനിക്കായി ചിലതെല്ലാം കരുതി വെച്ച്‌ ഒരു വിളി ഉണ്ടാകും എന്ന് . നിരാശനായി ഈ ദിനവും , ആവശ്യങ്ങൾക്ക് മാത്രം ഉപകരിക്കുന്ന സർവീസ്. അത് ഒരു ജോലിയായി മാത്രം...